:: Brown Heart ::

คิกคิก .. สวยไหม๊ ..

ต้อนรับวันวาเลนไทน์งัยจ๊ะ .. อิอิ ..

อ๊ะๆ รู้นะ จะถามว่าวาเลนไทน์ทำไมไม่สีชมพู ..

ก้อเพราะว่ารักเราตอนนี้มันมั่ยได้หวานสดใสจนโลกเปนสีชมพูงัย ..

มันขาดความอบอุ่น .. ก้อเลยต้องเปนสีน้ามตาล..

ที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาหน่อย ..

ฉันรักเธอนะจ๊ะ ..

เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว .. เราได้แฮรี่พอตเตอร์ภาคไทยมา ..

และเราก้ออ่านจบในวันจันทร์ .. ทั้งๆที่พยายามให้มันไม่จบ ..

เพราะเรื่องสนุกๆอย่างนี้ อยากอ่านให้มันนานๆ ..

แต่ก้อห้ามใจตัวเองไว้ไม่ไหว ..

ปรากฏว่าภาคนี้ .. ศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ตายแล้วอ่ะ ..

มั่ยอยากจะเชื่อเลย .. พอรู้ว่าตาย เราไม่เชื่อเลยนะ ..

เราว่ามันต้องเปนกลลวง อะรัยอย่างนี้อ่ะ ..

แต่พออ่านแล้วมันมั่ยชั่ย ตายจริงๆด้วย ..

รู้สึกเส้าจัยมากมากเลยเนี่ย ..

แต่ในความคิดของเรานะ ..

เราคิดเอาเองว่า ในเล่มต่อไป .. ซึ่งเปนเล่มสุดท้าย ..

เราว่าดัมเบิ้ลดอร์จะกลับมาอ่ะ ..

เราว่าสเนปไม่ได้ฆ่าดัมเบิ้ลดอร์ ..

อาจจจะเก็บดัมเบิ้ลดอร์ไว้ .. แล้วทิ้งร่างกายเอาไว้อ่ะ ..

ไม่รู้สิ .. ใจเรายังไม่อยากให้ตาย .. เหอๆ ..

เป็นเอาหนักแล้วชั๊น .. ไม่น่าอ่านเลย ..

และเนื่องจากกำลังติดจัยในความเศร้า ..

ก้อเลยนึกถึงเรื่องแบงค์กับฟ้าขึ้นมา .. อยากจะอ่านอีก ..

ก้อนั่งหาตามเว็บไซท์ แต่ก้อไม่เจอซักที ..

แล้วอยู่ๆ เข้าบอร์ดภว. ปรากดว่ามีคนเอามาโพสต์พอดี ..

นี่เปนครั้งที่สองแล้วนะ .. ที่พอนึกอยากอ่านเรื่องอะรัย ..

เข้าบอร์ดไปก้อเจอเลยอ่ะ .. แบบตรงตามใจเลย ..

และก้อไม่ผิดหวังจริงๆ เรื่องนี้ ..

ต่อให้อ่านซัก 100 ครั้ง .. ก้อยังทำเราน้ำตาไหลได้ทุกครั้ง ..

เราอ่านเรื่องนี้ครั้งหนึ่งตอนม.3 ..

ยังเคยปริ๊นท์ไปให้เพื่อนๆอ่านเลย จำกันได้ไหม๊ ..

ที่นั่งแย่งกระดาษกันเองอ่ะ .. เหอๆ ..

มาเมื่อวานนั่งอ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ ..

พอถึงฉากที่ฟ้ากำลังรอแบงค์ที่สะพาน .. แล้วชัยเดินมาหาฟ้า ..

แล้วแบงค์ก้อบอกว่า แบงค์ไม่ได้ช้าไป 10 วินาที หรือว่าช้าไป 10 นาที ..

แต่ว่าแบงค์ช้าไป 10 ปี .. ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ฟ้าเธอเฝ้าถามผมครั้งแล้วครั้งเล่า ..

ว่าผมคิดรู้สึกยังไงกับเธอ .. แต่ผมกลับไม่เคยตอบ ผมปล่อยให้เวลามันผ่านไปเรื่อยๆ ..

นั่น!! .. อ่านจนจำประโยคขึ้นใจแล้ว ..

ฉากนี้อ่าทำเอาเราน้ำตาคลอเลยอ่ะ ..

แล้วเรามาร้องเป็นการเป็นงานเอาตอนฉากที่ว่า ..

แบงค์มาวางทิวลิปดอกสุดท้ายให้ฟ้า ก่อนไปปารีส ..

แล้วฟ้าเห็นแบงค์พอดี .. ก้อเลยวิ่งตามไป ..

หลังจากนี้แหละที่ทำให้เรานั่งร่ำ .. สะอึกสะอื้นอยู่หน้าจอคอม ..

จนกระทั่งจบเรื่อง .. ถึงจะได้หยุดร้อง ..

เราแทบจะยกเรื่องนี้ไห้เปนเรื่องอมตะนิรันดร์กาล ..

ที่ทำให้เราร้องไห้ได้ทุกครั้งที่อ่าน ..

ภูมิใจที่ได้ทำอะไรให้ เต็มใจแม้ใครจะว่าเพ้อเจ้อ ..

ดีใจที่ได้คอยห่วงใยใส่ใจเธอ .. สุขใจเสมอ และจะมีเพียงเธอตลอดไป ..

เห้อ .. เปนเรื่องที่เศร้าอย่างบอกไม่ถูกมหาศาล ..

นี่หรือ .. ต้อนรับวาเลนไทน์ของชั๊น .. ความรักสีน้ำตาล ..

ปล. ทั้งหมดที่เปลี่ยนแปลงในบล็อกนี้ ไม่ใช่ง่ายๆเลยค่ะ ..

นั่งเบิ่งตาทำ .. แก้เอาๆอยู่อ่ะ .. ขนาดแก้แล้วยังผิด .. เวนจริงๆ ..