:: My colourful life * Share everything ::

Tuesday, February 28, 2006

:: Should I? ::

จะว่าไป ก้อจะขึ้นม.6 กันแล้วสินะ ..
เร็วจัง .. ยังรู้สึกเหมือนกับว่า ..
เมื่อวานเพิ่งมาสมัครเข้าม.4อยู่เลย ..
ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วขนาดนี้นะ ..
เวลาสามปีกับโรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย ..
สำหรับเรา เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงปี ..
กับชีวิตนักเรียนม.ปลาย .. ที่ใครต่อใคร ..
ก็บอกกันว่าเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด ..

แล้วเวลาอีก 1 ปี ของเราหายไปไหน ..
เสียดายเหมือนกันนะ ..

กลับไปจะใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด ..
จะไม่ยอมให้เวลาที่เหลือสูญไปโดยเปล่าประโยชน์ ..
จะจิ๊กใครไปเที่ยวไหน .. คิดโปรเจคท์ไว้เรียบร้อยแล้ว ..
เอนทรานซ์หรอ .. ไม่สนใจ เอามิดเทอมในรร.ให้ผ่านก่อน ..


กลับไป ..
เราไม่อยากได้ยินคำว่าตั้งใจเรียนนะ ..
ไม่อยากได้ยินคำว่า เพื่ออนาคตนะ ..

เราไม่อยากเอาแต่เรียน.. เพื่ออนาคตที่ดี ..
เราไม่อยากจมอยู่ใต้กองหนังสือ ..
เราไม่อยากให้เมื่อตอนเราเรียนจบ
เมื่อตอนเราประสบความสำเร็จ
เมื่อตอนเราทำงาน เมื่อตอนเรามีครอบครัว ..
แล้วเรามองย้อนกลับมาดูชีวิตตัวเอง ..
สิ่งที่เราควรจะมีเหมือนคนอื่น ..
เวลาที่ควรจะเป็นความสุขของเรา
เวลาที่ควรจะมีร่วมกับเพื่อน ..

แล้วต้องเกิดคำถามขึ้นว่า ..
ช่วงเวลาเหล่านั้นมันหายไปไหน?


เราก็ไม่รู้นะว่าความคิดอย่างนี้มันมาจากไหน ..
หลายคนอ่านแล้วคงจะลงความเห็นว่าไร้สาระ ..
แต่เราลองนึกดูถึงสิ่งที่เราได้เคยทำ .. ที่เราตั้งใจเรียน ..
ที่เราเอาแต่เรียนพิเศษหลังเลิกเรียน .. หรือแม้แต่ว่า ..
ที่เราตัดสินใจเป็นนร.แลกเปลี่ยนมาอเมริกา ..
...
มันเพื่ออนาคตและความสุขของตัวเราเอง ..
หรือว่ามันเป็นความต้องการและความสุขของพ่อแม่ ..


เวลาที่พ่อแม่มาห้ามว่าไอ่นั่นมันไม่ดีนะ ..
ไอ่นี่อย่าไปทำ .. พ่อกับแม่อาบน้ำร้อนมาก่อน ..
รู้ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี .. รถเครื่องอย่าไปขี่ .. มันอันตราย ..

แล้วเวลาที่แนะนำให้ทำสิ่งที่พ่อแม่คิดว่ามันดี ..
เรียนสายวิทย์นี่ล่ะดี .. อนาคตไกล .. เชื่อเถอะ ..
ไม่ชอบก็ค่อยเปลี่ยนสายตอนเอนท์ได้ ..
เดี๋ยวก็พาไปฝากเรียนพิเศษ เรียนนู่น เรียนนี่ ..

บางครั้งก็เลยเกิดคำถามขึ้นว่า .. ที่บอกว่าไม่ดี ..
ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน พ่อแม่ลองมาแล้วหรอ ..
แล้วไม่ให้ทำ .. เราจะเรียนรู้ได้ยังไง .. ว่ามันไม่ดี ..
อย่างน้อยที่สุด เราก็คงจะได้บทเรียนสำหรับสิ่งที่ผิดพลาดไป ..

ที่บอกว่าดี .. แน่ใจแล้วหรอ .. ว่าลูกชอบ ..
แน่ใจแล้วหรอว่ามันจะส่งผลดีกับลูก ..
บางคนส่งลูกเรียนเกือบตาย .. มันก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี ..
นี่คือสิ่งที่ดี .. แต่ไม่ได้ส่งผลดีกับอนาคตของทุกคน ..
เลี้ยงลูกให้มีไอคิวดีอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะ ..


บางครั้งก็อยากให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ ..
ลองถามลูกก่อนว่า .. ที่แนะนำสิ่งดีๆให้นั้น ..
ลูกชอบมั๊ย .. ลูกมีความสุขที่ได้ทำมันมั๊ย ..
ไม่ใช่ว่า .. ตอนเด็กๆเคยขาดสิ่งนี้ไป ..
พอมีลูก จึงอยากให้ลูกได้ทำในสิ่งนั้นสิ่งนี้ ..
แล้วอ้างว่า ที่ทำไปเพื่ออนาคตที่ดีของลูก ..
...
มันเพื่อลูก .. หรือเพื่อตัวเอง ..


ถ้าเราเป็นแม่คนเมื่อไหร่ ..
เราจะไม่เลี้ยงลูกเรา อย่างที่เราเคยเป็นมา ..

เห็นมั๊ยว่า .. แค่เราคิด ..
เราก็ไม่ยอมให้ความผิดพลาดของตัวเองเกิดกับลุกของเรา ..
เพื่อนๆก็คงจะเห็นได้ว่า .. คนเป็นพ่อแม่ก็คงจะคิดเหมือนเรา ..
ไม่ยอมให้ความผิดพลาดของตัวเองเกิดกับลูกแน่นอน ..
นั่นก็อาจจะเป็นที่มา .. ของคำว่าอนาคตที่ดีของลูก ..

และเราก็สรุปเอาเองดื้อๆว่า ..
พ่อแม่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป ..


แล้วกลับไปกูจะทำไงต่อดี ..
เลือกในสิ่งที่กูมีความสุขที่จะทำ ..
หรือกูต้องทนทุกข์ต่อไป ..
เพื่อแลกกับคำว่า อนาคตที่ดี ..


ปล. กูอยากกลับไปต่อม.5 ใหม่สายคณิต-อังกิด..
แต่พ่ออยากให้ผ่านไปม.6 สายวิทย์ห้องเดิม ..

ปล2. กูไม่ชอบวิทยาศาสตร์เลย แม้แต่นิดเดียว ..

ปล3. กูเกลียดวิชาที่มีอาจารย์เอาแต่ใจและไม่ได้ความ ..

ปล4. เรารักภูเก็ตวิทยาลัยมากๆเลยนะ .. (เลือดภว.เข้มข้นนะเว่ย)

0 Comments:

Post a Comment

<< Home