:: My colourful life * Share everything ::

Saturday, May 27, 2006

:: Done ::

สอบเสดแล้ววววววววววววววววว ..
ม่ายเหนดีจายเลย
รู้คะแนนเคมีแล้วด้วย ด้าย 79 - -* สาด อีก 1 ก้อด้ายบีแล้ว
น่าจาอ่านมา -*- 21 คะแนนหายปายหนายฟร่ะ
ก้อทามด้ายหมดนิ แง้ววววววววววววววววว

มาวันสุดท้ายสอบเลข มั่นจายว่าทามได้เต็มที่
พอเจอข้อสอบยิ้มม่ายออก .. อายที่คิดว่ามานม่ายออกดันมาออก ..
กรูก้อเกียดๆเรื่องกราฟอยู่ ก้อเลยปล่อยปายตามเลย
ม่ายล่ายอ่านมา ทามม่ายล่ายพ้นเลย กรี๊ดดดด ม่ายล่ายนะ
จะเสียตำแหน่งแชมป์ปายม่ายล่าย .. คราวแล้วด้าย 100 เต็ม
คราวนี้จะลดม่ายล่าย จะแพ้ให้ไอเด็กโซโฟมอร์ม่ายล่าย
ทามงายดี ฮึกฮึก ..

วันนี้ วันนี้ เอาหนังสือปายคืนโรงเรียน ..
ด้ายตังกลับมา 90 ดอล .. อิอิ ฮุบไว้ ..
ทามท่าจาม่ายไห้ตังเราอีกแหนะ เชอะ ..
แล้วก้อปายห้างกับซาร่า .. ด้ายกางเกงมาสองตัว ..
เสื้อสองตัว .. ไอติม ข้าวผัด ..
ที่สามคัน .. ตัดผม -*- กรี๊ด ม่ายเหมือนตัดผมเลย ..
เหมือนกับปายเอาความยาวออก รับม่ายล่ายยยย ..

แม่งจามไว้ไอคนขายยาที่ทาร์เก็ทสาขาเมมโมเรี่ยล
จำคนนี้เอาไว้ มานม่ายยอมขายยาให้เรา โว้ยยยยยยยย
มานบอกว่าเราอายุม่ายถึง 18 ม่ายยอมมมมมม ..
ฮายดรอกซี่คัทของเรา .. จาอาวไห้ได้ ..



พรุ่งนี้ปายนิวยอร์คแล้ว .. เย่ๆ ดีจายหน่อย ..
จาสนุกมั้ยฟร่ะ .. แง้วววววววววววววววววววว
รักเซเรย์ รักโซอิน รักพี่ไอซ์ รักเฮียไมค์ รักเพ่แทน รักจังเลยยยย

Tuesday, May 23, 2006

:: Weekly ::

30 .....
30 ....
30 ...
30 ..
30 .
30



..

30 เป็นตัวเลขธรรมดา ..
แต่สำคัญกับเรามาก ..
มันจะถูกนับถอยหลังไปเรื่อยๆ ..

นั่นก้อหมายความว่า ..
เมื่อไหร่ที่มันถูกนับถึง 0 ..
เวลาที่เราจะได้อยู่ที่อเมริกา ..
ก้อจะหมดไป ..

..

ตลอดระยะเวลา 10 เดือนที่ผ่านมา ..
การใช้ชีวิตอยู่เอาตัวรอด ..
มันไม่ไช่เรื่องยากเรย ..
แต่การเก็บเกี่ยวสิ่งต่างต่างมาไห้ได้มากที่สุด
ไนระยะเวลาสิบเดือน ..
มันยากยิ่งกว่า ..



ไม่เชื่อก้อต้องเชื่อ .. อีกสองวัน เราก้อไม่ต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว .. อีกเพียงสองวันเท่านั้น .. เราควรจะดีใจสินะ .. แต่ทำไมถึงอยากจะร้องไห้ได้ล่ะเนี่ย .. ก่อนนี้บ่นเกือบตาย เมื่อไหร่โรงเรียนจะจบๆ .. แต่ตอนนี้ วินาทีนี้ ได้แต่ภาวนา ขอให้เวลามันเดินช้าๆ .. ยังอยากจะมาโรงเรียน อยากเจอเพื่อนๆ อยากเจอคนรัก อยากเรียนหนังสือ .. เกิดปฏิกิริยาต่อการเรียนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ .. ดันมาเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งตอนนี้ .. เพียงแค่คิดว่าจะต้องกลับบ้านแล้ว .. ในใจมันรู้สึกโหวงเหวงพิกล .. เหมือนกับว่าเราเพิ่งจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานเอง ก้อต้องจากไปแล้ว .. นับจากวันนี้ไป ก้อเหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงหนึ่งเดือน ก้อจะสิ้นสุดการเดินทางของชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้ว .. แต่การเดินทางของชีวิตจริงยังคงดำเนินต่อไป .. นี่ยังเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น .. พูดแล้วก้อเซ็งด๋อย ..


วันนี้สอบอังกิด .. ที่คาดการณ์ไว้ คิดว่าตัวเองจะทำไม่ได้ กะจะไปนั่งเดาเอา .. แต่พอเอาเข้าจริง 50 ข้อแรก หวานมู๋ .. ถนัดกรูเลย vocab .. พอมา25 ข้อหลัง ก้อยังคงหวานเกี่ยวกับ MLA Research paper ก้อจำได้ว่าทามยังงัยบ้าง .. แต่พอมาถึงเรื่อง street car named desire .. กรูก้อสุ่มเดาเอาเลย ไห้ตายเถอะ ms.Gagne เอารัยมาออกฟร่ะ .. ยังดีนะที่ม่ายเอาสตาร์วอร์สมาด้วย .. 3 วันสุดท้ายนั่งดูสตาร์วอร์ส ตาหงิกตางอเลย .. แต่เรื่อง the lesson before dying เราว่าเราก้อพอทามได้ .. เราเลือกเรื่องนี้มาเขียนเอสเซ่แหละ ..

เมื่อวานเคมีก้อเหมือนกาน .. ม่ายค่อยยากเท่าไหร่ แต่ต้องรอดูคะแนน .. เราใช้เวลา 5 นาทีก่อนสอบ ในการทวนทุกๆอย่าง .. เค้าหยุดเสาอาทิดไห้ .. ไอ่เราก้อไม่คิดจะทบทวนรัยเลย .. สองอาทิดสุดท้าย ขอบอกว่าเรียนม่ายรู้เรื่องสุดๆ .. ม่ายช่ายว่ามันยาก .. แต่เราม่ายตั้งใจฟังเอาเลย .. เอาแต่นั่งอ่านนิยายหลังห้อง .. เลยไม่รู้เรื่องซักนิด .. พอจับใจความได้ว่า เกี่ยวกับเรื่องกรด/เบส .. ก้อเดาด้วยความตั้งใจ .. ต่อเช้าโอ้สอบ theology วิชาศาสนา .. มานั่งเรียนคาทอลิก กรูจาบ้าตาย .. ตอบด้วยเหตผลกรูก้อผิดหมด .. เชื่อล่ะว่าคนคริสตกับพุทธมันคิดไม่เหมือนกัน ..

วันหัดมีสอบเลข (ขอไห้ได้ 100) คราวแล้วสอบได้ร้อยเต็มเชียวนะค่ะ สอบปลายภาคเทอมที่แล้ว .. อาจารย์อึ้ง กรี๊ดๆ .. มาเทอมนี้แลท่าคะแนนร่วง .. ดันมีเรื่องกราฟเข้ามาด้วย กรูล่ะเกลียด .. มีสอบฮิสทอรี่ด้วย .. ตายแน่กรู วิชานี้ยากสุดๆ .. เพราะความคิเกียจอ่านหนังสือ .. เห้อ .. งั้นก้อม่ายต้องมาบ่นสาด ..



เมื่อวานก่อนโทรหาพ่อ .. โทรไปทวงห้องนอน .. พ่อจะให้ห้องข้างล่างที่บ้านมา .. เราม่ายอาว เพราะห้องนั้นม่ายมีหน้าต่าง ม่ายชอฟ .. เราบอกว่าจะเอาห้องที่ร้าน ชั้นบน .. พ่อก้อม่ายอยากให้ .. แต่เราอยากได้อ่า .. ต้องรอฟังคำตอบ ขอไห้ได้ด้วย .. พ่อบอกกลับมาก่อนค่อยว่ากัน .. เราก้อรุร่ะ ถ้ารอกลับปายมานจะเปนงัย .. ก้อเลยพูดดักทางว่า .. ป๊าไม่ต้องมาทำว่ากลับไปเลย .. เด่วพอกลับไปมานั่งคิดก้อต้องรอนานไปกว่านี้อีก ดีม่ายดีม่ายยอมไห้แพร .. ป๊าบอกค่อยว่ากัน .. เราก้อบอกไม่รุล่ะ ป๊าต้องไห้คพตอบมาเลย อย่าไห้รอ .. ทุกอย่างต้องวางแผนตั้งแต่ตอนนี้ ไม่ใช่ว่ากลับไปแล้วมาคิดใหม่ .. นี่แพรอุตส่าเปลี่ยนไปแล้วนะ อย่าทามไห้แพรกลับมาเปนแบบเดิมอีก .. ได้ผล 555 ..


แล้วก้อถามพ่อว่า เออ ตอนกลับไป ม่ายต้องมารับที่กรุงเทฟ .. พ่อเราก้อถามว่าทามาย .. เราก้อว่า เราจะอยู่กรุงเทฟซัก 2-3 วัน .. แล้วจะกลับภูเก็ตพร้อมอายดุด,คิม , น้องๆ .. ซึ่งจิงๆแล้ว มีเพียงอายดุดเท่านั้นที่นั่งรถกลับ .. น้องๆกับคิมม่ายรุที .. เราก้อรงบรัดเรียบร้อยแล้ว .. พ่อเราถามว่าแล้วจะพักที่ไหน .. เราก้อบอกพวกนี้มันพักบ้านยาดกัน .. เราก้อเลยว่าจะไปขอพักกับปอ .. พ่อเราก้อเถียงอีกว่า อย่าต๊ะ เกะกะห้องเขา แล้วไหนจะเรื่องกระเป๋าหลาว .. เราก้อว่า ป๊า .. ถ้าแพรมีปันยาหอบกระเป่ามาจากเมกาแล้ว เรื่องแค่นั้นไม่ชั่ยปันหาเลย .. ก้อแค่เอาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนใส่กระเป๋าเล็ก กระเป่าใหญ่เก็บไว้เฉยๆ .. สรุป .. ป่าป๊าหมดหนทางเถียง .. อายดุดดูไว้ .. เราบอกแล้วว่าถ้าเราอยากทาม .. เราก้อต้องได้ทาม .. อย่ามาดูถูกเว่ย ..

เรื่องสุดท้าย เรื่องตัง .. จะพูดก้อพูดม่ายออก .. เพราะ 500 ดอลที่เพิ่งส่งมาเมื่อเดือนที่แล้ว หายวับไปอีกแล้วครับท่าน .. จะร้องก้อม่ายออกแล้ว .. มันหายไปด้ายงัยว่ะ .. -*- ..


สุดท้ายนี้ ขอฝากบทกลอนบทนี้ไว้ให้ได้อ่าน .. มาจากจายน้อยๆของเรา .. และอยากให้คนที่อ่านได้รู้สึกรู้สาเหมือนที่เราเป็นหน่อย ..


พ่อเหนื่อย .. พ่อหนัก .. ลูกรับรู้ ..
พ่อสู้ .. พ่อสร้าง .. ลูกเห็น ..
พ่อปรารถนา .. พ่อมุ่งหวัง .. ลูกจะเป็น ..
พ่อเน้น .. พ่อเข้ม .. ลูกจะทำ ...

รักพ่อให้มากๆนะทุกคน ..

Sunday, May 07, 2006

:: happy kor dai ::

ง่ะ เด่วเจ้าไดอารี่น้อยใจ พูดแต่เรื่องคับแค้น
งั้นมาดูความเปนไปของเราตอนนี้ดีกว่า

เมื่ออาทิดก่อนปายวันเกิดซาร่ามัมฟอย ..
เค้าปายฉลองกันที่โบวลิ่งอ่านะ แล้วแถวนั้นมานมีตู้เกม
แล้วเราดันมีเหรียญเหลือ ก้อเลยอาวปายเล่น
จับตุ๊กตา - -* นึกกันออกป่ะ ตู้ที่หยอดเหรียน
แล้วบังคับทิศทางจับอ่ะ นั่นแหระ ใช่เลย ..
แล้วโชคข้างข้างหรืออะรัยดิฉันไม่ทราบ
เสือกจับได้เฉย .. กุนั่งเล่นที่ไทยจับให้ตายก้อม่ายติด
อยู่ๆมาติด โอเซี่ยนร้องโอ้วแพร เซอไพรส์มีมากๆ ..
มานเพิ่งว่าเราว่า เล่นไห้ตาก้อม่ายด้ายตุ๊กตาหรอก
เลยปรากดรังสีความมุ่งมั่น ด้ายมาเลย ..
เสดเราก้อเลยไห้เปนของขวันซาร่าเลย
ตัวแรกในชีวิตจากตู้กินตัง .. แล้วเราก้อเล่นอีกที ..
อ้าววว ดันได้มาอีกตัว โชคดีจังอินู๋
ก้อเลยไห้เป้นของขวันวันเกิดนู๋มิ้มเลย อิอิ ..
ว่างๆจะปายเล่นไหม่ เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อวันสุก ตอนรอซาร่า เหนจอร์ชวิ่งผ่าน
มานเปนจูเนียร์ที่เปนแบล็คอ่า เราก้อม่ายค่อยชอฟมานเท่าไหร่
แต่มานเปนคนดำที่เราคุยด้วยมากที่สุด - -* งัยล่ะเนี่ยงง
ก้อม่ายช่ายรัย เพราะได้ยินเสียงรถเบรคเอาเบรคเอา ก้อเลยมอง
ปรากดว่าเหตการตรงหน้าทำให้อินู๋จัยหายปายเลย
จอร์ชกำลังวิ่ง ในขนะที่มีรถกระบะคันนึงขับตามจอร์ชไป
เหตการเกิดขึ้นภายในโรงเรียน ที่ลานจอดรถ
พอใกล้จะถึงจอร์ชคนขับก้อเบรค แล้วจอร์ชมันเลยวิ่งขึ้นไปสนามหย้า ..
ปรากดว่าอัยรถกระบะนั่นขับตามขึ้นสนามหญ้าด้วยอ่ะ
เหมือนว่าจะชนจอร์ชให้ได้ เหตการนี้ ขอบอกว่า
เหมือนในหนังมาก ตื่นเต้นมากกกกกกกกก อัยพวกนักบอลก้อมายืนดูกันเต็ม
ด้วยเอฟเฟคเสียงเบรคของรถกระบะที่เกือบจะถึงตัวจอร์ช
แล้วเจ้าของรถก้อลงมา ปรากดว่าเทอเปนผู้หญิง เป็นยามรร.เราเอง
จอร์ชวิ่งปาย แล้วปีนรั้วโรงเรียนอ่ะ ซึ่งเรามองม่ายเหนทางออกเลยว่า
มันปีนปายด้ายยังงัย เพราะรั้วสูง แล้วเป้นแท่งตรง ไม่มีที่ให้เหยียบเลย
แต่มันปีนปายแล้ว มันลังเลว่าจะโดดลงไม่ลงดี ..
แล้วอิคุนป้ายามก้อวิ่งตามมาใกล้จะถึง .. เราก้อตะโกนบอกมันว่า ..
โก จอร์ช โก ไปเลย .. มันเลยกระโดดลง เสดมีอาจารผู้ชายสอนพละวิ่งตามมา
แล้วเปิดประตูรั้ววิ่งตามจอร์ชปาย ม่ายรุเปนงัยบ้าง ..
ได้ยินสาเหตมาแว่วๆว่า จอร์ชมันพกปืนมาโรงเรียน - -* ..
แล้วคุนป้ายามหรือใครซักคนนี่แหระปายเห็นเข้า ..

ตายแล้ว ต่อปายนี่เราต้องทามดีกับมันไว้
เด่วเกิดขัดใจมานยิงตายด้ายเรื่อง - -* ..


เรื่อวสุดท้ายยยยยยยยยยย ..
คือว่า ..

เรา...........
ตอนนี้ ..........
เรา ................
ติดนิยายรักโรแมนติกมากๆเลย ..
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ..
ดันปายเข้าเว็บเด็กดี
พวกนิยายแนวเกาหลีรัยประมานนั้นอ่ะ
มีของไทยด้วย ที่มานอยู่ในเว็บเด็กดีอ่า ..
เออ น่านแหระ เมื่อปีที่แล้ว
เห้นไอแคร์มันปายงานหนังสือแล้วมานดันทุรัง
ไห้เราปายร้านที่ขายหนังสือแนวนี้กับมัน
เราก้อม่ายอย่างเดียว ด้วยเหตผลว่า
ไร้สาระสาด น้ามเน่าอ่านปายด้ายงัยว่ะ ..
พอมาปีนี้ วันนี้ วินาทีนี้ ..
กรูนี่แหระกลับกลายเปนคนที่ติดนิยายรักจนโงหัวม่ายขึ้นเยย
อารายกานเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ..

แถมยังนั่งยิ้มให้หน้าจอคอมพิวเตอรืด้วย
บางทีก้อหัวเราะไห้มัน บางทีก้อร้องไห้มัน
แถมทุบหน้าจอปไปอีก เซเรย์ทามยังงี้กับโมโมทามายยยยยยยยย
เวง เปนปายด้ายแล้วเรา

ปายแล้ว ปายอ่านต่อ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ..
ว่างๆจะแต่งมาไห้อ่านซักเรื่อง

Thursday, May 04, 2006

:: prom ::

ตอนเช้าเลยไปประชุมเอเอฟเอส ..
เราทำยำวุ้นเส้นไปด้วยล่ะ .. เพื่อนๆบอกอร่อยก็ชื่นจายแล้ว ..
พอพักเที่ยงก้อกินๆๆๆ ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่กิน เพื่อจะได้ใส่ชุดพรอมสวยๆ ..
แต่อาหารมันยั่วยวนเหลือเกิน .. ก็เลยกินๆๆๆๆๆ ..
พอหลังพักเที่ยงก้อมานั่งเพ้นกระถางต้นไม้กัน .. เราเพ้นสีเขียวขาวอ่ะ ..

พอบ่ายสองครึ่งก้อไปร้านเอเซียแฮร์แคร์กับฟอยล์
ไปแต่งหน้าทำผม .. เลือกทรงผมตั้งนาน สุดท้าได้ทรงนี้ ..
บอกตรงๆว่าไม่ถูกจายอ่ะ จิงๆอยากได้แบบอื่น ..
ที่มันดูหวานๆ จะได้เข้ากับชุดเรา .. เพราะทรงนี้อะ มันดูเปรี้ยวๆงัยไม่รุ ..
แล้วก้อแต่งหน้า ตอนแรกเค้าแต่งสวยแล้วนิ ..
เราดันไปบอกไห้เค้าเพิ่มอายลายเนอร์ ออกมาผือชู้เลย ..

เสดห้าโมงกลับบ้าน .. เปลี่ยนชุด .. แต่งตัว .. อิอิ
พอ 6 ครึ่งคู่เดทมารับ .. ก้อคุยกัน ถ่ายรูฟกับครอบครัว ..
แล้วก้อไปร้านอาหารจีนอ่ะ .. ไปถึงเซ้าท์เวสท์แน่ะ ..

เพ่แกก้อเหลือเกินจิงๆ มั่ยรู้เรื่องรัยเลย .. เรานี่แบบ ..
เอ้อ ทามจายเหอะเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ..
ในร้านนี่แบบ แค่เดินเข้าไป คนก้อมองแล้ว ..
ดิชั้นนี่อยากจะมุดหน้าลงดินเหลือเกิน ..
แต่ด้วยฟามมั่นใจเกินร้อย .. เชิดหน้าเดิน ยิ้มตลอดทาง ..
เหอๆ พนักงานแม่งมองด้วยอ่ะ ..
แต่มองสิ่งทีมั่ย่ควรจะมองน่ะสิ ..

พอแปดครึ่ง ไปถึงโรงแรม แมริออท์นะค่ะ .. เริ่ดมั๊ยค๊ะ ..
ก้อยืนอยู่หน้างาน ทามอาชีพที่ถนัด ก้อคือต้อนรับเพื่อนๆ ..
กรี๊ดดด หนุกหนานมากกกกกกก ..
เจอครายก้อมีแต่คนชม สวยจัง .. ชุดอ่ะค่ะ - -* ..
แต่ก้อชมเราด้วยบอกว่าเราน่ารัก เหอะๆ .. เราไม่เห็นด้วยแหละ ..
อ้วนมากเลยอ่ะเราวันนี้ เซ็งเลยยยยยยยย ..
พอเที่ยงคืน ก้องานเลิก .. เดทเรามันมั่ยอยากไปโปรเจคหลังพรอมต่อ ..
ก้อเลยรีบกลับบ้าน .. เพราะกลัวรถม้าจะกลับเป็นฟักทอง ..

ได้เสื้อกลับมาตัวนึงด้วย .. เหอๆๆๆ เสื้อพรอมอ่า น่ารักดี ..
กลับมาถึงนี่ ไม่มีแม้แต่แรงจะถอดชุดออกหรือทามอารัยเลย ..
คือแทบจะล้มตัวลงนอนเลยอ่า .. มันเหนื่อยจิงๆ .. แดนซ์จนไม่มีแรงเหลืออ่ะ ..